Alembik

Alembik - destylator

Alembik to sprzęt laboratoryjny którym posługiwali się już greccy alchemicy na przełomi II i III wieku. Służył im do destylacji różnych substancji, gdyż jak wiadomo alchemia zajmowała się między innymi odnalezieniem panaceum na wszelkie choroby. Jednak wynalezienie alembiku przypisuje się Dżabir Ibn Hajjanowi ok. 800 roku. Natomiast w średniowieczu używano go w zasadzie powszechnie.

Jak zbudowany jest alembik? Można go spotkać w postaci szklanego lub metalowego (najczęściej aktualnie miedzianego) naczynia / zbiornika, który zakończony jest wygiętą rurką a w niej osadzony jest korek lub specjalna głowica. Posiada także miedzianą chłodnicę.  Alembik służył do destylacji prostej, która umożliwiała pozyskiwanie substancji lotnych zawartych w roślinach. 

Jak działa alembik?

Podstawową metodą i procesem rozdzielczym jaki zachodził w alembiku była destylacja parą wodną. Do naczynia wlewano wodę, a na tacach układano suche lub świeże części roślinne (np. kwiaty, liście, skórki z owoców, korę). Gotując wodę wytwarza się strumień pary wodnej, która przenika surowiec roślinny ułożony na tacy i unosi cząsteczki związków roślinnych. Cząsteczki pary z olejkami lotnymi chłodzone są w górnej części alembika, ta część nazywana jest „łabędzią szyją”. Dalej trafiają do odbieralnika, gdzie po schłodzeniu tworzy się mieszanina dwu fazowa: dolna woda i górna frakcja olejków. Tak uzyskaną mieszaninę należy jeszcze rozdzielić w rozdzielaczu. W ten sposób powstają olejki eteryczne i hydrolaty (wody kwiatowe).  

Alembik służy do destylowania nie tylko olejków eterycznych. Alembik posłużyć może również do destylowania różnych cieczy o różnych temperaturach parowania, lub po prostu do wyprodukowania wody destylowanej. Wykorzystuje się go także do destylacji wina, w wyniku czego można otrzymać np. brandy, koniak oraz inne destylaty owocowe takie jak np. rakija.